BLOG 2013

1 | 2 | 3 | 4 | 5

BLOG 2012

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14
15

BLOG 2011

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27

BLOG 2010

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8

Volg ook Leonoor's Blog op de website van ZIN

Vandaag 13 maart is mijn oudste dochter 16 jaar geworden. Gisteren groot feest met drank. Net alles opgeruimd en ik ben heel moe. We sliepen op de boot in de haven. Maar gelukkig was het een succes zonder incidenten en ze was superblij met haar tweede hands Mac. Onder de douche flink gejankt omdat ik me ook realiseerde dat ik hoogstwaarschijnlijk haar 21 verjaardag niet meer ga meemaken.

Deze week wil ik de drempel over en de flipcamera op mezelf gaan richten voor de film Brozer.

Een lekkere bilprik gehaald. Ik werd wakker alsof ik reuma heb. Gisteren op mijn werk verteld dat ik ga stoppen. Heel vreemd. Weer iets dat je afsluit. Alles doet me even pijn. Lijf, leven, en dat je moet leren loslaten. Ik kijk tegen een enorme leegte aan die ik nu zelf moet gaan invullen. Dat geeft rust en het gevoel van ruimte en tegelijkertijd is het alsof ik een kreupel renpaardje ben dat van start moet gaan maar het schot gaat niet af.

Het is lente en schitterend weer. Ik heb sleutels ingeleverd, mijn telefoon, de computer geleegd en alle gevoelige informatie vernietigd. Met mijn flipcameraatje in de ene hand en met de andere aan het stuur van mijn scooter rijd ik gillend, vloekend naar huis. Het beginnetje is gemaakt voor Brozer en het werk is ten einde. “Je hebt een monument neergezet en we zijn je dankbaar”, waren de laatste woorden. Voorlopig ga ik gewoon in de tuin bij het water zitten en naar de zwanen, futen, meerkoeten, ijsvogeltjes, eksters, spreeuwen, kraaien, eenden en rietfluitertjes kijken. Het gras wordt al groener en in mei komen de kikkers.

Gaat mijn geest met me op de loop dan is het denken over de dood dat de overhand heeft. Gaat mijn lichaam met me op de loop dan is het ’t gevecht om te leven dat de overhand krijgt. Toekomst is dus gebonden aan mijn lijf. Dood is gebonden aan mijn geest. Mijn gedachten ordenen en beheersen om de weg naar de dood aan te kunnen. Mijn lichaam ordenen en beheersen om de weg naar langer leven aan te kunnen.

Kanker is zo wispelturig. Vandaag ben ik de dag de baas en morgen bepaald de dag wie ik ben.

Wat doe je voor werk? Dat is vaak je identiteit. Je beroep. Wat moet ik nu gaan antwoorden? Ik was, maatschappelijk werkster, regisseur, schrijver, toneelspeelster, secretaresse, serveerster, correspondent, docent, coach, manager, inpakster, adviseur, organisator, creatief denker, inspirator, …..moeder van 2 meisjes, partner van…en palliatief kankerpatiënt die toekomstloos moet leren genieten van blessure tijd die doortikt.

Wat zie jij er fantastisch uit!! Dat is zo. Ziek zijn maakt me mooi. Dat heb ik altijd gehad. De schil is eraf. Het laagje bescherming is losgelaten. De “kom maar op boze wereld houding” is verdwenen. In plaats daarvan kijk ik dwars door vele werelden heen. Zo veel verspilde energie, woede, afgunst, ego´s en vooral dommigheid en misverstanden. Mensen kunnen beter omgaan met de gepoetste schil van de appel dan de kaalheid eronder die zuur of zoet kan zijn of in zijn meligheid tegenvalt. Schoonheid zit ´m dus in de aandacht. Genoeg gezwijmeld.

We laten geen glamour en glitter zien. Geen wedstrijd. Of kanker als topsport. Maar “het andere gezicht” van omgaan met kanker en kanker-patiënten. Hoe je het zinloze zin kunt geven. Herkenbaar, humorvol en realistisch.

BROZER is een productie van Topkapi Films en PRPL in coproductie met de VPRO en HUMAN, met steun van het Nederlands Filmfonds en donateurs van de Stichting Ongeremd Delen.

De film is klaar, maar we willen graag dat hij ook gezien wordt. Voor marketing en publiciteit is er nog geld nodig. Als u daaraan wilt bijdragen kunt u nog steeds doneren.


BrozerOngeremd Delen


picassa