BLOG 1

Een mooie oudejaarsavond met vrienden en kinderen. Dank daarvoor. Het is zondag 1 januari 2012. Ik ben gestopt met het medicijn Afinitor. De bijverschijnselen werden me te veel. Zweertjes in de mond, kapotte handen en voeten, misselijk, eczeem onder de oksels en knieholte. Basta met die troep. En wat als komende week blijkt dat de tumormarker is gedaald. Dit wordt een jaar van lastige beslissingen. Ik ben heel moe. Eigenlijk wil ik dit nieuwe jaar helemaal niet beginnen. Wat of waar aan zou ik moeten beginnen. Er is geen toekomst. Er komt geen toekomst. Er is dit moment dat ik hier achter mijn nieuwe computer zit te tikken over het feit dat er geen toekomst is. Heb de Afinitor toch meer weer geslikt. De aften in  mijn mond gaan beter. Het is 6 januari en ik ben naar het OLVG geweest. Naar dokter L. De dure medicijnen hebben nog niet veel uitgehaald. De marker staat weer op zijn oude stand. Toch geven we het nog een maand de kans. Lieve dokter L. belt nog na met het idee om de dosis te verminderen zodat de kans op bijwerkingen ook minder zouden kunnen zijn. Ik ga er in mee. Wat moet ik anders. Als dit niet werkt dan gaan we bombarderen met gif. We wachten af. En dat is nou precies wat me tegen begint te staan. Afwachten wat het jaar me zal brengen.

11 januari. Dit is de vierde dag dat ik in bed moet doorbrengen. Maar het gaat al weer beter. Het begon met maagpijn, vermoeidheid, overgeven en pijn in de flanken. Huisarts erbij. Die maakte me weer gerust. Het zit (nog) niet in je organen. Pillen tegen maagpijn en misselijkheid. Mijn huisapotheek groeit. Drie laden vol met pillen tegen misselijkheid, pijn, maagproblemen, vitamine K en C, foliumzuur, anti-biotica, chemo, bloeddruk, gels en smeersels.
Alles leek beter te gaan, maar de volgende dag weer hetzelfde patroon en dan een graadje erger. Gal overgeven, niet meer kunnen lopen, staan, zitten of liggen. Dus weer huisarts bellen. Nog een dagje aankijken. Inmiddels een paar kilo kwijt en mijn tijd heel saai in bed doorgebracht. Weer huisarts gesproken per telefoon en die neemt weer contact op met dokter L. Toch maar een ct-scan morgen om nier en- of galstenen uit te sluiten. Fysiotherapeut langs geweest. Er is ook nog eens sprake van bot tegen bot. Mijn ribben schuiven tegen mijn heup aan als ik ga staan. Dan zakt het geraamte in elkaar zeg maar. We gaan een korsetje proberen. Ik moet toch door met de medicijnen (afinitor)  maar dan halve dosis. Morgen 12 januari maar eens beginnen. Nog even wat aansterken. Mijn gedachten drijven langzaam naar helemaal stoppen met alles. Of voor een paar maanden. Misschien dat ik denk en hoop op deze manier mijn oude lichaam weer terug te krijgen, maar dat is natuurlijk bedrog. Je jonge, gezonde, betrouwbare lijf krijg ik nooit meer terug.